Wat Pho , Wat Run en zo

2  januari

Ontbijt niet gemist, of net niet, we kregen nog 15 minuten, al beter dan de vorige dag.

Vandaag 2 Wats op het programma. Wat= tempelcomplex. Tuk-tuk RECHT naar de Wat Pho , we wandelden binnen en alweer werden we overweldigd door een bos van Toren taarten die de Wat met groepjes in een grote cirkel omringden, de ene al mooier en al groter dan de andere. Her en der verspreid  liefelijke rotstuintjes met klaterende watervalletjes waar kleine granieten figuren zich verscholen achter minutieus geknipte bonsaïplantjes. De zachte rustgevende oosterse achtergrondmuziek maakte dat we nog meer genoten van deze sprookjessfeer. In de Wat zelf lag er een gouden Boeddha heel elegant op zijn zijde over een lengte van, jawel 46m, hoofd op een verguld reuzenkussen schitterend van lazulenen en andere gekleurde juweeltjes. Voeten zo groot als een living, ingelegd met honderden paarlemoeren afbeeldingen. Daar is  zeker geen gepaste voetmat voor te vinden Moeilijk om zijn voeten te vegen als het  Nirwana zal instappen want als boeddha op die wijze daar ligt dan is hij daar klaar voor.

De tijd vloog weer snel, genietend van al dit moois en een opvallend gevoel van rust.

Schel contrast met de volgende, zeer indrukwekkende Wat Run, indrukwekkend door zijn grootte , zijn hoogte. Deze ligt aan de rand van de grote Rivier die langs Bangkok loopt. Dus de boot op en statig stond hij aan de overzijde in al zijn grootsheid op de oever op ons bezoek te wachten. Omringt door enkele kleine watjes en van beneden tot boven prachtig versierd met de gekende gekleurde porseleinen bloemen, net bordjes en steeds weer de leuke apenfiguren die deze trotse toren lijken te ondersteunen.

EN….we hebben hem ook beklommen langs steile trapjes, maar dan zeer steil! Eens boven konden we door de alom heersende dikke smog laag toch de skyline van deze grootstad waarnemen.

Neerwaarts was andere koek. Je zag de trapjes zelfs niet voor je!

Ikke altijd vééél hoogtevrees , maar ik kon daar ook wel niet blijven staan: krampachtig vasthoudend aan de met touw omwonden leuning dan maar achterwaarts traagjes naar beneden, Rene om extra veiligheid als “opvangnet”.…

We kuierden door de alomtegenwoordige verzorgd aangelegde tuinen naar de kaai waar de overzetbak ons weer naar drukte van de stad bracht. Druk verkeer op de rivier, “longtail” boten met stinkende buitenboordmotoren die even goed voor een camion konden dienen( dixit Rene), voere leeg of met enkele toeristen de kleinere zijwaartse armen in (klongs).

De taxiboot hadden we nog niet genomen, die bracht ons van halt tot halt naar onze stopplaats aan de majestueuze moderne hangbrug. Honger gestild met enkele saté stokjes gebakken kip, tijd voor een Tigerke tegen de dorst…

3 januari

Onze laatste dag. Na ontbijt ( helemaal op tijd) wat gerust met leesboek( Rene) en pc ( Gerd) : soms moet er ook gewerkt worden, fotokes sorteren en verslagskes schrijven…

Middag: op stap, we vinden nog wel altijd iets interessants : stadsplan in de hand vertrokken we ( te voet is nu gewoon, geen afstand schrikt ons af). Letterlijk bijna achter de hoek komen we tot onze grote verbazing binnen de “barricades” onder vorm van zandzakjes, gestapelde camionbanden, afgesloten straten…de vredige protestzone tegen de Thaïse premier, omringd door regeringsgebouwen en militaire zones. Overal tentjes met slapende mannen en vrouwen, netjes geordend, veldkeuken, in dit geval straatkeuken, niet stinkende, propere sanitaire containers…ge moest echt niet bang zijn, ze waren in hunnen tamme! Zoals we erin sukkelden zo snel waren we er weer uit. En zie daar stond dan het watje als een witte parel opeens voor onze neus. Vredig stil , ingang geflankeerd door 2 statige hondenleeuwen zou ik zeggen. Een bezoekje waard.

Ten slotte stappen we naar het laatste doel: een gigantisch vroegrenaissanceachtig gebouw dat ooit de troonzaal was van ene Rama VI, de tuin was voor ons al groot en mooi genoeg. Maar het neusje van de zalm lag erachter:  het uit teakhout opgetrokken huis, volledig met houtsnijwerk bewerkt, kantwerk heeft er niet aan. Op blote voeten mochten we 40 van de 80 salonvertrekken bezoeken. Rijke mensen…het is nu een museum.

Dat was het dus voor Bangkok, de rugzakken werden weer klaar gepakt om in de ochtend naar Laos te vliegen!