Kampot, Kep en de krabbenmarkt :13 februari

Met de vroege bus 2 tuur rijden tot Kamot. Gelezen dat het een gezellig stadje was, een bezoekje waard. En ja, een stil overkomend stadje het centrale een rechthoekig pleintje met lantaarns en aangeplante plantsoenen. Omringd door de achtergebleven koloniale winkelhuizen, deels gerenoveeerd en in gbruik. Verder lag de rivier. Langsheen de kade kon je blauw gekleurde bootjes gadeslaan. De rivier stond laag, droog seizoen. Een “speciale” brugconstruktie met zeer beperkte hoogte overspande het water en zo kon je naar de overzijde en zag je de kleurige huisjes van Kampot aan de overkant. We vonden logement in het guesthoude Ta Eng, ooit het eerste inde stad. Chinese grootvader en kleinzoon waren onze vriendelijke gastheren. We waren beperkt in tijd want de volgende dag reden we verder en zo vertrokken we per moto naar het 25 km verder langs de kust gelegen Kep. De hoofdbaan was weer in voorbereidende toestand van aanleg en deze keer was het grijs zand dat we moesten trotseren. Alle grote machines voor de wegenwerken waren in volle actie, geen nood, wij en de rest van het verkeer laveerden zonder probleem er tussen en er door. We waren ondertussend al wel geoefend!
De krabbenmarkt schijnt “de” attractie te zijn en dat was ze zeker. Achter een met palmbomen gesluierd pleintje bevond zich een smalle houten kade met een hoop lege, ovale manden. Een hoop stoere vrouwen met eigenaardig hoofddeksels stonden en zaten in groepjes samen. Plots srong er een het water in en ook nog een tweede, sleurden iets op de kade: de met krabbengevulde manden werden uit het water getild. Anderen volgden. Er waren klanten opgedaagd en de concurrentie is groot. Een drukte van je welste, kwetterende vrouwen die hun waar aan de man brachten, bikkelharde commerce met de levende krabben van nogal redelijke afmetingen . Een kleurrijk tafereel tot de manden weer de zee ingingen.
We lieten ons leiden door de lekkere geur van de BBQ vis, scampispiesen en inktvissen. Het was na de middag en we onden wel een visje gebruiken. We plaatsen ons tussen de lokele vrouwen bijna geen man te zien!) kozen onze vis, zo groot dat we met ene al meer dan genoeg hadden. Dat het ons smaakte, opgediend op een opengeplooid isomodoosje en begeleidend pikante sausje,moet ik niet zeggen zeker. Lekkere vis!
Achter de eettafels was er zo een verduisterde marktruimte, ik ging eens kijken. Gewoon fascinerend. Achteraan op in betongemetste half hoge muurtjes, werden stonden grote marmieten te koken op een hevig houtvuur onderaan in de holte van het betonnen kookfornuis. Een kordate vrouw zorgde voor de stook en de kook van de krabben die besteld waren. Zonder complimenten goot ze die door een reuze vergiet en direckt daarna in een plastieken zak, knoop erin, aub zoveel riel en de klanten watren weg met hun heet gekookte krabben.
Verder vond je er ook reuze rauwe scampi’s, schelpen, opgelegde grote garnelen en verder niet definieëren bewerkte zeedieren.
Op de “droogmarkt” die weer buiten stond, kochten we de beroemde Kamotpeperbollen. Er zijn vele kwekerijen in de streek en blijkbaar zouden de beste peperbollen van Azië hier groeien..
Kep nog even doorgereden, het is echt piepklein maar schattig doprje met een wit coconutstrand en een groot witte standbeeld Madam op het einde van de dijk .
Terug in Kampot ploften we ons op een terrasje en genoten van de happy hour draft.
De boten op de rivier zetten koers naar zee voor hun nachtelijke vangst...