Battambang : De Bamboetrein : 15 januari

Van Kampot naar Battambang, een hele rit van zuid naar noord met een 2 uur overstaptijd in Phnom Phen. De 425 km verliepen vlot en genoeg te zien onderweg om de verveling tegen te gaan. Pippistop en zo bij verkoopkramen met in speciale vorm gedroogde vis. Aangekomen was het al donker en verrassing, geboekt hotel net naast het transport bureau!
Veel kan je dan niet meer doen dan op zoek gaan naar een lekker hapje, vonden we ook en dan beddeke in.
Battambang, de tweede grootste stad van Cambodia, de rijstschuur van het land. Je snuift er de sfeer van het voorbije Franse kolonialisme, straten met nummer 1 en 2 en 2,5 en 3 en 3,5 , uitgestrekt naast de groenbegroeide oevers van de bijna droogstaande Sekong rivier, zeker niet overbevolkt zoals de hoofdstad en leuk om door te wandelen. De winkelhuizen en villa’s zijn goed bewaard, gerestaureerd en bewoond.
Alleen de plaatselijke markt stinkt uitermate....! Er zal wel iets mee geweest zijn want s’avonds zagen we een sanitair escadron alles langs buiten afbreken, bedekken en waarschijnlijk volgde er een intensieve ontsmettingsbeurt.
Rond 2 uur werden we opgepikt door onze Tuk Tuk en tevens gids, ja we lieten ons rijden. Een ritje door de landelijke omgeving bracht ons tot bij een ongewoon “station”: het bamboetreinstation. Een oude franse spoorbaan werd destijds door de boeren gebruikt om op rollende bamboeplateaus hun gerief te verplaatsten. Nu is het een attractie om zelf op de wagens plaats te nemen, met een duw gaat de motor draaien en de driver laat het platte bamboetuig met een snelle vaart over de sporen rollen waarbij een knakkend ijzeren geluid de kadans aangeeft telkens we over de spoorkoppelingen hobbelen. De gelige, droge rijstvelden en de witte grazende koeien schoten ons links en rechts in het landschap voorbij. Sensatie en plezier. Maar Ho...er is 1 spoor, een “aller-retour” en de retour dook in de verte met de zelfde vaart voor onze ogen op. Stoppen, de retour moet zijn plank afbreken en achter ons de rollers terug op de sporen, plank op zijn plaats, toeristen ook en de rit gaat verdrer. Deze actie moet enkele malen herhaald worden. Iedreeen had leut in deze grappige situatie.
We reden een dik kwartier, eindstation met enkele kraampjes en een wel of niet nog actieve steenbakkerij. Een lief kind van 27j stond daar ook met haar kraam en grote koelbox met frisdrank, terwijl we onze cola opdronken ratelde ze maar door en beweerde ze de vrouw te zijn van een duitse voetballer , speelt in de ploeg van Dortmund, zijn naam is Michel en voor de rest wist ze het niet, was al 2 j vanhuis ...leuke babbel maar we waren al overtijd voor de terug rit. Met he gevolg dat we onderweg op de retour ons treinstel dikwijls hebben moeten afbreken en terug op de sporen zetten. Spijtig dat deze leuke attractie op verdwijnen staat voor ik weet niet meer wat.
Daarop reden we naar de “Bootberg”, vanwege zijn vorm natuurlijk en “the Killing Caves”. Niet dat dit echt binnen onze bedoeling lag maar de gids was ervoor betaald, het zat in zijn program en kwam zijn verplichtingen na. Zo zagen we ook weer een ander kant van Battambang. Ter plaatste, een leuke plek om wat rond te lummelen tussen de kramen en het volkje. Het lag helemaal niet in onze bedoeling om die hoge boot te beklimmen en nog minder om naar de herinnerende wreedheden van de Rode Khmer te gaan kijken. Dit rustige uurtje was veel leuker en we zetten ons op een houten dorpel en genoten van wat er zich rondom ons afspeelde wat ook snel een gebaren en sumier woorden contact met zich meebrengt.
Terug in het hotel, werd de boot geboekt naar Siem Riep voor de volgende dag, de laatste stop...