Angkor en zijn tempels: Mysteries van een indrukwekkende Khmer architectuur: 17,18,19 februari
22 februari 2014 - Krong Siem Reap, Cambodja
We kochten een 3 daags pasje voor het tempelbezoek. Een tuk- tuk bood zijn diensten aan en we vertrokken. Dat ik een beetje opgewonden was moet ik niet vertellen. Voor de derde maal zou ik die pracht en schoonheid kunnen bewonderen. Ik hoopte dat Rene hetzelfde gevoel zou ervaren ( dat bleek later ook zo te zijn). Het is niet mogelijk om in detail elke tempel te beschrijven maar ik kan proberen een beeld te scheppen van het geheel om jullie te laten mee dromen in een wereld van symbolen en mystiek.
Angkor bestaat hoofdzakelijk uit:
Angkor Wat: de tempels
Angkor Tom: de oude stad met zijn tempels: Bayon en het Baphuon. Centraal liggen ook 2 terrassen en het koninklijk paleis waar niets meer van overschiet.
Tenslotte alle losse tempels erbuiten waarvan voor velen zeker een bekende : Ta Phrom .
Eens de stad Siem Reap uit reden we de grote laan binnen geflankeerd door mooie erg oude bomen en achterin een wat oerwoudachtig omgeving. Trouwens de tempels zijn allen onder de jungle en de overwoekerende bomen uitgehaald en gerestaureerd. Het behoort tot Unesco wereld erfgoed.
Onder de schaduw van de bomen en de stilte van het woud naderden we het langs de met groen omgeven baray ( vijver) het imposante Angkorcomplex. We waren zeker niet alleen. Een 200m lange, brug bedekt met een stenen wegdek, overspant de slotgracht en brengt je wandelend en rondkijkend dichter naar de vijf beroemde torens. Beseffend dat elke steenblok waar je je voeten plaatst honderden jaren geleden met mankracht daar is neergelegd. Beide zijden afgezet met de resten van de traditionele Naga slang met 7 koppen, bewaker van het goede. Onderweg nog 2 schitterende bibliotheekgebouwtjes neergeplaatst in het groene park.
Door de eerste ingangspoorten ( 3 naast elkaar) kom je in de eerste gaanderij en voel je de sfeer van het Khmersprookje direct over jou vallen. Prachtige bas reliëfs rondom rond vertellen de oude hindoeïstische verhalen en je zweeft mee in het verleden van de goden. Vooral strijdende taferelen.
De volgend drie hoofdpoorten gepasseerd, kom je piepklein tegenover de immense torens te staan die een lotusbloem voorstellen. Je klimt er op om het majestueuze uitzicht over het geheel in de verte te bewonderen.
Van de brug tot de torens kijk je je ogen uit op de honderden details van de kunstig uitgesneden krullen, bloemen, mythologische figuren en goden. Maar de Apsara’s, de hemelse danseressen, vind ik het allermooist. Met honderden als het er geen duizenden zijn hebben we ze bewonderd in al hun gratie, geen van hen is dezelfde.
Je kan je moeilijk losmaken van die oude stenen die een sterk en krachtig verleden uitstralen maar er was nog zoveel meer te zien…
Verder aan het einde van een lange met statige bomen afgezette laan zie je ze liggen: de driehoekige zwartgrijze poort met de 4 reuzengezichten langswaar we de oude “grootstad” Angkor Tom binnenrijden, het hart van het domein, het hoogtepunt van de Angkorbeschaving. De imposante Bayontempel is een meesterwerk van symmetrische architectuur op 3 niveaus, het is net een woud van reuzenhoofden, een rots met 37 ( van de 54) torens telkens met 4 gezichten versierd die onbewogen voor zich uitkijken met een mysterieuze glimlach waar de Mona Lisa nog niet kan aan tippen. Stel je voor 216 paar ogen waaraan je niet ontsnapt! Je wandelt door een doolhof van trappen en plateau’s en je staat voortdurend oog in oog met de onbewogen glimlach van het gekroonde beeld. De galerijen zijn prachtig versierd met goed bewaarde bas reliëfs waarin nogmaals de Apsara’s om ter mooist zijn. De zon maakt een kunstig samenspel van zijn licht en de gezichten. Morgend- en avondszon, telkens een lichtshow, je weet niet waar eerst te kijken… Een enige ervaring.
Op het grote plein liggen 2 terrassen: het olifantenterras, 230m lang met brede trappen vanwaar de koning met de moeilijke naam, samen met zijn hovelingen de spektakels op het grote plein kon aanschouwen. De naam olifantenterras is duidelijk als je naar de sierlijke olifantenkoppen kijkt met hun slurf op de grond. Ze “ondersteunen” het terras, telkens naast de trappen. Het andere is het lepraterras, 9m hoge muren versierd met beelden, top van de Khmerkunst. Hoogtepunt zijn smalle hoge galerijen met honderden in de muur uitgehouwen demonen, goddelijke figuren, dieren en…Apsara’s. Elk beeld is uniek. De fijne lichtinsijpeling geeft een speciale dimensie aan de beweging van de figuren.
Daarom niet de mooiste, toch de liefelijkste, maar wel de meest spectaculairste tempel is de Ta Prom, iedereen heeft al wel een jungle fotooke gezien van met reuze wortels overgroeide tempelfragmenten. Beiden zijn mooi om te aanschouwen: bomen en tempels. Je kan er gewoon niet genoeg van krijgen, planten en kleuren spelen met de verweerde stenen en geven een aanblik van een sprookjesbos. Hier zijn al menige fotokaarten aan opgetrokken.
Drie dagen reden we door jungle en bos over een mooie asfaltweg het hele tempel parcour af, de tuk- tuk was na de eerste dag al opgezegd en vervangen door een fiets. Elke tempel of gebouw is uniek, heeft zijn eigen verhaal dat past in zijn tijd. De sfeer is niet te beschrijven je komt in een verleden waar je zelf in meegetrokken wordt. Een wondere wereld waarin de Khmerbevolking gedurende enkele eeuwen van hun macht en cultuur duidelijk sporen nalieten.
De laatste avond weerstonden we niet aan de verleiding om bij avondval de grote Angkor Wat opnieuw op te zoeken. Het lichtspel van de dalende zon op de eeuwenoude stenen van de torens en de gaanderijen was fascinerend. Het hoogtepunt werd bereikt bij de weerspiegeling van de tempel in de ovale lotusvijver. Slechts een fractie van een moment is hij op zijn mooist en als je dat kan vastleggen in je geest dan vergeet je Angkor Wat nooit meer. Machtig, statig, mooi, eeuwig!
Angkor bestaat hoofdzakelijk uit:
Angkor Wat: de tempels
Angkor Tom: de oude stad met zijn tempels: Bayon en het Baphuon. Centraal liggen ook 2 terrassen en het koninklijk paleis waar niets meer van overschiet.
Tenslotte alle losse tempels erbuiten waarvan voor velen zeker een bekende : Ta Phrom .
Eens de stad Siem Reap uit reden we de grote laan binnen geflankeerd door mooie erg oude bomen en achterin een wat oerwoudachtig omgeving. Trouwens de tempels zijn allen onder de jungle en de overwoekerende bomen uitgehaald en gerestaureerd. Het behoort tot Unesco wereld erfgoed.
Onder de schaduw van de bomen en de stilte van het woud naderden we het langs de met groen omgeven baray ( vijver) het imposante Angkorcomplex. We waren zeker niet alleen. Een 200m lange, brug bedekt met een stenen wegdek, overspant de slotgracht en brengt je wandelend en rondkijkend dichter naar de vijf beroemde torens. Beseffend dat elke steenblok waar je je voeten plaatst honderden jaren geleden met mankracht daar is neergelegd. Beide zijden afgezet met de resten van de traditionele Naga slang met 7 koppen, bewaker van het goede. Onderweg nog 2 schitterende bibliotheekgebouwtjes neergeplaatst in het groene park.
Door de eerste ingangspoorten ( 3 naast elkaar) kom je in de eerste gaanderij en voel je de sfeer van het Khmersprookje direct over jou vallen. Prachtige bas reliëfs rondom rond vertellen de oude hindoeïstische verhalen en je zweeft mee in het verleden van de goden. Vooral strijdende taferelen.
De volgend drie hoofdpoorten gepasseerd, kom je piepklein tegenover de immense torens te staan die een lotusbloem voorstellen. Je klimt er op om het majestueuze uitzicht over het geheel in de verte te bewonderen.
Van de brug tot de torens kijk je je ogen uit op de honderden details van de kunstig uitgesneden krullen, bloemen, mythologische figuren en goden. Maar de Apsara’s, de hemelse danseressen, vind ik het allermooist. Met honderden als het er geen duizenden zijn hebben we ze bewonderd in al hun gratie, geen van hen is dezelfde.
Je kan je moeilijk losmaken van die oude stenen die een sterk en krachtig verleden uitstralen maar er was nog zoveel meer te zien…
Verder aan het einde van een lange met statige bomen afgezette laan zie je ze liggen: de driehoekige zwartgrijze poort met de 4 reuzengezichten langswaar we de oude “grootstad” Angkor Tom binnenrijden, het hart van het domein, het hoogtepunt van de Angkorbeschaving. De imposante Bayontempel is een meesterwerk van symmetrische architectuur op 3 niveaus, het is net een woud van reuzenhoofden, een rots met 37 ( van de 54) torens telkens met 4 gezichten versierd die onbewogen voor zich uitkijken met een mysterieuze glimlach waar de Mona Lisa nog niet kan aan tippen. Stel je voor 216 paar ogen waaraan je niet ontsnapt! Je wandelt door een doolhof van trappen en plateau’s en je staat voortdurend oog in oog met de onbewogen glimlach van het gekroonde beeld. De galerijen zijn prachtig versierd met goed bewaarde bas reliëfs waarin nogmaals de Apsara’s om ter mooist zijn. De zon maakt een kunstig samenspel van zijn licht en de gezichten. Morgend- en avondszon, telkens een lichtshow, je weet niet waar eerst te kijken… Een enige ervaring.
Op het grote plein liggen 2 terrassen: het olifantenterras, 230m lang met brede trappen vanwaar de koning met de moeilijke naam, samen met zijn hovelingen de spektakels op het grote plein kon aanschouwen. De naam olifantenterras is duidelijk als je naar de sierlijke olifantenkoppen kijkt met hun slurf op de grond. Ze “ondersteunen” het terras, telkens naast de trappen. Het andere is het lepraterras, 9m hoge muren versierd met beelden, top van de Khmerkunst. Hoogtepunt zijn smalle hoge galerijen met honderden in de muur uitgehouwen demonen, goddelijke figuren, dieren en…Apsara’s. Elk beeld is uniek. De fijne lichtinsijpeling geeft een speciale dimensie aan de beweging van de figuren.
Daarom niet de mooiste, toch de liefelijkste, maar wel de meest spectaculairste tempel is de Ta Prom, iedereen heeft al wel een jungle fotooke gezien van met reuze wortels overgroeide tempelfragmenten. Beiden zijn mooi om te aanschouwen: bomen en tempels. Je kan er gewoon niet genoeg van krijgen, planten en kleuren spelen met de verweerde stenen en geven een aanblik van een sprookjesbos. Hier zijn al menige fotokaarten aan opgetrokken.
Drie dagen reden we door jungle en bos over een mooie asfaltweg het hele tempel parcour af, de tuk- tuk was na de eerste dag al opgezegd en vervangen door een fiets. Elke tempel of gebouw is uniek, heeft zijn eigen verhaal dat past in zijn tijd. De sfeer is niet te beschrijven je komt in een verleden waar je zelf in meegetrokken wordt. Een wondere wereld waarin de Khmerbevolking gedurende enkele eeuwen van hun macht en cultuur duidelijk sporen nalieten.
De laatste avond weerstonden we niet aan de verleiding om bij avondval de grote Angkor Wat opnieuw op te zoeken. Het lichtspel van de dalende zon op de eeuwenoude stenen van de torens en de gaanderijen was fascinerend. Het hoogtepunt werd bereikt bij de weerspiegeling van de tempel in de ovale lotusvijver. Slechts een fractie van een moment is hij op zijn mooist en als je dat kan vastleggen in je geest dan vergeet je Angkor Wat nooit meer. Machtig, statig, mooi, eeuwig!
Hoe laat je dit weer allemaal los hé ?
Een heel behouden thuiskomst en dikke knuffel,
Marijke