Phnom Phen een chaotische hoofsdstad: 8 februari

Met een een voldaan gevoel en pakske mooie herinneringen vertrokken we die morgen met een minibus naar de hoofdstad Phom Phen. 8 en 10 jaar geleden was ik daar ook gepasseerd net na de meest bewogen periode van de Rode Kmehr en Pol Pot regime. De sloppenwijken bij het binnenrijden zijn nog niet helemaal verdwenen maar naarmate de bus dieper de de stad indrong viel het me al op dat het verkeer heel veel drukker geworden was. We reden in een dichte file van tuk-tuks, scooters , bussen stootkarren en auto's ...naar de busplaats. Deze ligt net naast de Centrale Markt, een duidelijke herkenbare Art Deco stijl dat een verse okergele verflaag gekregen had. Het Rhuigh Guide plan in de hand loodsten we onszelf door de genummerde straten zonder naam. Het hotel was niet zover, centraal gelegen dus. Indien je voor die paar honderd meter een tuktuk zou nemen dan ben je afgeript en daar kunnen we nu eens niet tegen!
Bij bet aankomen van het hotelwas het van dat. Hotel Royal, telefonisch gereserveerd, 15$/nacht met wifi op de kamer en dit was ok.We melden ons aan en het prompte vrouwmens achter de balie antwoordde ons " Full" en zette haar telefoongesprek verder. Buiten de waard gerekend. Ik onderbrak haar gesprek meermaals tot ze wel moest luisteren. Ja deze avond is de 15$ kamer misschienvrij en anders een van 25$.
Mijn oog viel op de gekleurde tarief kaart: rooms from 6$ till 20$ en duwde dit onder haar neus. Telefoon ging verder wij bleven staan onze verwondering goed hoorbaar. Ze zwierde een sleutel over de toog en een gastje liep ons voor naar de kamer, drie verdiepen hoog en je moet je geen luxe inbeelden, het was gewoon netjes. Het ventje keek wat verwonderd bij de vraag of er nog een 25$ kamer vrijwas. Grote verbazing op het gezichtje want "there are no rooms for this rate madam". Terug beneden zeiden we dat de kamer ok was voor de 20 dollar en zonder verdere commentaar installeerden we ons en hebben nooit meer betaald. Afzetters zijn het, echt waar je moet op dat gebied goed op je tellen passen, verschil met Laos.
We hadden nog tijd voor de avond viel, we konden nog naar de gekende Sisowhat boulevard die langs de Tonle rivier lag. Tegen beter weten in liepen we de verkeerde kant op, draaiden om terug te gaan en zie daar stond een superdeluxe PTC computer toren. Wij bestoft en bezweet naar binnen, fisse airco, alles immaculaat clean ook het talrijke en jonge personneel. Of ze onze laptop zouden kunnen repareren? Zesde verdiep met een aan de buitenmuur hangende glazen lift. Na onze uitleg in gebrekkig engelse computertaal en voortgaande op wat zoon Stefan ons al had uitgelegd, konden ze er wel eens naar kijken. Rap die laptopgaan halen en voor de expert opengelegd, morgen terugkomen want het was nu sluitingstijd. Een warme douche en de juiste kant uit op zoek naar een restaurantje en de keuze was groot!
Tweede dag werd hoofdzakelijk besteed aan een bezoek van het koninklijk paleis en de zilveren pagode die bij wijze van spreken in zijn tuin staat. Het paleis zelf mag je niet in, daarin woont de koning-balletdanser zelf en hij was thuis ook want de blauwe wapperende vlag hing op stok..
Het geheel is een parel van schoonheid en oase van rust midden de chaotische drukte en lawaai van de stad. Ook de zeer verzorgde tuin was een lust voor het oog. De troonzaal is het hoofdgebouw. Mooie dakstructuren, prachtig versierd met gele en groene pannen en elke nok eindigt met een gouden nagakop (tegen het kwaad weet je wel). De witte muren en zuilen accentueren de eenvoud van het gebouw. Door de met stukwerk omlijste ramen mag je naar binnen gluren. Een groot groen dikt tapijt bedekt de vloer, alles goud dat blinkt, de beide tronen in het midden.
De Zilveren pagode in de nabijgelegen tuin, opgetrokken in dezelfde stijl, maar met ettelijke m2 zware zilveren vloertegels, ja als zo een vloerke in uw smaak valt dan is de naam rap gekozen. Alles was echter bedekt met een afschuwelijk rood tapijt dat toch 4m2 voor de toeschouwer bloot liet.

Het ommuurde koninklijk complex van gebouwen en stoepas (grafmonumanten) verspreid in een prachtige tuin is best een bezoekje waard. Buiten dat heeft de hoofdstad niet veel meer te bieden. Je kan ook het martelmuseum S-21 van de Rode Kmehr gaan bezoeken, had ik al gedaan en gaf een bitter opstandig gevoel, alsook de killing fields, idem. Dat hoofdstuk slaan we over a lhebben we er erg veel over gelezen. We sluiten er onze ogen niet voor want het heeft nog steeds niet echt een politiek einde.
De alombekende Russische Markt. Immens groot, er is niet iets dat je onder de overkoepelde rommelige winkelpandjes niet kan vinden. Voedsel,kledij, artisanale souveniers, verfpotten, auto onderdelen...kies maar.
De centrale markt was voor het laatst maar onze laptop,die kreeg voorrang. Terug naar de ge-aircode toren, zesde verdiep, een kort glimlachje van de kleine fijne juffrouw gaf ons al een beetje hoop. De technische IT man kon plost een beetje Frans, samen nog enkele dingen oppunt stellen, en zie alles kwam wee tevoorschijn, zo blij als een kind met ne lollie waren we. Als test moest er een mailtje verzonden worden, de primeur ing naar zoon Stefan, die heeft soms al wat last van moeders onkunde en prutserijen in de pc wereld, zoals ook nu...het lukte en een groot gevoel van geruststellende tevredenheid nam plaats in onze lijven. Want ik kan kan soms lastig zijn als er iets technisch niet werkt.
Dus blij als mussen wij naar de Centrale markt. Het gebouw op zichzelf is indrukwekkend van architectuu zowel binnen als buiten. Naast de gebruikelijke waar is het centrale cirkelvormige deel volledig voorzien voor de verkoop van edelsten en gouden sierraden. De zijbeuken, mooi geordend deze keer, legden hun klassieke rommel ter aanbieding.
Het zat erop, Phom Phen was niet erg veranderd, wel geasfalteerde wegen, grote , moderne bedrijven en warenhuizen,meer bevolkt en brommers niet te schatten!
We sloten de dag met een avondmaal op de kade en namen afscheid van de grote Moeder Mekong, de levensader voor zovelen , voor ons toverde ze zes weken lang haar pracht en schoonheid naar boven. Nu keert haar loop naar Zuid Vietnam waar ze haar wateren in de delta splitst om te gaan rusten in de Chinese zee.