Sihanouk ville : waar zijn de romantische witte stranden gebleven

Enkele dagen naar de kust, een beetje kuieren en zonnen; genieten van water en zand.

Groot was mijn verbazing toen we deze grote mondaine badstad binnenreden. Van een eenvoudig plattelands dorpje met zijn centrale Psar ( markt) tot een uit zijn voegen gebarsten grootstad. Het Benidrom van Cambodia. Stranden afgezoomd met strooien barhutten die om het luidst hun schreeuwerige muziek naar buiten loodsten. De witte stranden bedekt met rode ligzetels en rotan ligkuipen.

Alle touristen waren blank, toch 99%. Eten en drank op westerse leest geschoeid.

De vernoemde psar was mijn enige herkenningspunt, vroeger stond die daar omringd door stoffige straatjes en klein kramikkelige huisjes. De manden met torengevulde geroosterde insecten, alle soorten, zijn verdwenen, de fruitmanden ogen natuurlijk nu veel mooier. Binnen was er niets verdwenen van de rommelige charme. Je loopt er net door de kleerkast, van de ene in de andere.  De vis en vleesafdeling is steeds ons keerpunt, het parfum ligt ons zo niet.

We lieten ons niet uit ons lood brengen, gemotoriseerd zochten we de andere baaien op waar je nog wel kon genieten van de leuke en onbevolkte strandplaatsjes.

We hadden ook ons “tentje” gevonden, vriendelijke italianen die het uitbaten, echte cappucino en een lekker ontbijt.

De verjaardags avond eindigde in gezelschap van een 60 ++sser  Nedelander, half chinees, die al ettelijke jaren in Thailand woont. Gene gewone. We genoten toch van onze “Angkor draft’s”!

De 3 dagen waren zo voorbij en we besloten om naar Kampot en Kep te gaan, 2 dorpjes iets verder langs de kust.