Oudomxay: de stofstad!

De verkenning van de district stad Oudomxay viel wat tegen, beetje onverzorgd om niet te zeggen vuil. Ons niet gedeerd, we boekten een trip met gids in 4X4 voor de volgende dag naar Muang La.

Die morgen eerst naar de markt, tof als je niet van te dichtbij gaat kijken, ik bespaar jullie de details want die Laotianen vreten nu eens alles op dat vliegt en kruipt… Onze jonge gids vroeg of we voorkeur hadden, beleefd zeiden we dat we wel alles mochten( in beperkte mate dacht ik dan wel…) allée hij wist zelf niet goed wat hij die Europeese touristen die middag moest voorzetten.

Hop de net niet helemaal verroesterde Toyota ingewipt, we kregen bij de eerste halte een Chinese orchideeënkwekerij te zien, “for medical ?” was de uitleg: aan beide zijden van de weg vele enorme “serres” zal ik maar zeggen met groene geweven plastiek omgeven en afgedekt. Als je door de spleten loerde zag je telkens duizenden orchideeplanten die spijtig nog geen bloem hadden.

Verder het dorp Muang La, idyllisch gelegen, we liepen nu door de taferelen die we de vorige dag langs de kant zagen, mensen in hun dagelijkse bezigheden. We werden “ingeburgerd”. Ik word telkens aangetrokken door de kleine bezige ukken die je ofwel verlegen wegkruipen ofwel je met hun donkere kijkers aanstaren. Ze hangen steeds met groepjes aan mekaar en als mieren lopend en spelend, altijd bezig en zwart.

Het schooltje: ja we mochten even binnen van de juf. De kindjes zaten op hun houten schoolbankjes allen braaf te schrijven. Tot onze verwondering stonden de namen van de maanden in het engels op het bord . Grote hilariteit als we met een Sabaidie ( goedendag) binnenkwamen, ja natuurlijk dat ze op de foto wilden en onverstaanbare commentaar en gegiechel als je hun dan het resultaat toont. Toen zag ik even naar het bord, nam een stukje krijt en plaatste achter de maanden novembe en decembe toch even de “r”. De hilariteit kon niet op toen de juf op dat moment binnenkwam . Of ze R heeft laten staan, zal ik nooit weten.

Tijd om te eten. In het dorp, onder de hut, een tafel, bank en de marktpakjes werden geopend . De vrouw des huizes schotelde ons nog een beetje zelfbereide pikante visjes voor. We hebben van alles geproefd( kon Rene nog net beletten om een gekookte kiekenpoot uit het bananenblad te vissen), de rijst en de kleine bananen hebben wel onze honger gestild. Vriendelijk gezinnetje, allen voor ons   gehurkt tot het maaltijd tafereel voorbij was. Kop Chai Lai Lee: dank u zeer, de uitstap gaat verder door het dorp: whisky stokerij: we zagen er een kramikkelmager vrouwke zittend op haar houten bankje van 20cm hoog, te staren naar het straaltje doorzichtig vocht dat vanuit een lange dunne buis in een ooit wit en nu beduimelde plastieken bus liep. Dat is nu rijstwhisky! De zwarte stookketel bevatte gegiste rijst en water, het procedé werd in heel gebroken Engels uitgelegd, allée t’werd whisky. Proeven, Rene had geen keuze, kreeg het groene plastieken dopje gevuld met het lauwe verse vocht in de handen gestopt, ja straf was het wel en het had best een smaakje maar er was volgens hem nog werk aan. Of hij hier een fleske kon kopen ( hij weer!), dromend van een amberkleurige fles afgewerkt product…natuurlijk dat dit kon, pak daar die omgespoelde lege fles pepsi cola even en dan vul ik een literke af van ‘t vat. Alles in het Laotiaans maar uit de gesticulaties konden ook wij volgen. Dat is dan 10 000 kip, schrik niet : 1€. Dan neem je dat colafleske maar mee niet? We hebben het later wijselijk in de kamer achtergelaten.

Verder nog van die dorpsscènes gezien, een vouw die zittend op hetzelfde bankje  katoen spint, draaiend aan het wiel, een andere die met een soort mini-molensteen de rijst met water maalt tot een witte rijsvloeistof , om noedels te maken en droog- huizen voor de tabaksblaren: bamboehutten dichtgesmeerd met opgedroogde rode modder en binnen een langwerpige stenen stookoven. Een fiere bijenkweekster met een tiental korven …

We sloten af met de “hot springs”: naast de rivier waren er inderdaad warmwaterbronnen die een behoorlijk hoge temperatuur hadden. Alles afgezet met een muur, ja anders al dat warm water de rivier in… Een mooi en rustig plekje waar we even al de op ons afgekomen indrukken van de dag lieten bezinken.