Laos: Luang Prabang oud frans koloniaal..

4 januari

Lao Airlines stond op ons te wachten om 10.15u . Vliegtuig zag er fonkelnieuw uit, een geruststelling. Tenslotte verliepen controles , paperassenwerk( eigenlijk was er geen, we hadden al alles voorzien) en bagageclaim helemaal smooty. De rugzakken hadden blijkbaar al enkele toertjes gemaakt voor we ze van de band pikten.

Luang Prabang onze eerste Laosstop. Ooit een hoofdstad geweest en onder frans bewind hoge toppen geschoren. Je kan er niet naast kijken, ze hebben hun erfenis nagelaten , mooie oude koloniale huizen, nu meestal winkeltjes of schattige hotelletjes opgetrokken deels steen, deels teakhout. Ecole primaire, classes bilingues.  Het schooltje woelde in  mij mijn eerste school herinneringen op. Onder die rode afhangende daken , tussen de vergeelde muren had ik ooit op de banken gezeten…nostalgie!

En dan het moment: de grote stroomader van Laos, de Mekong, daar stonden we dan stillekes te kijken naar de prachtige tropische natuur langs de oevers , de gekleurde lange schuiten die her en der voeren, vol of leeg, een schouwspel waar zoveel rust van uitgaat, hij is er gewoon al eeuwen en eeuwen en wij mogen er even mee van gebruik maken en genieten van zijn macht en schoonheid.

Tijdens de korte middag die ons nog restte, begonnen we al wat rond te wandelen op zoek naar wat de Rough Guide ( het moet rough zijn anders gaan we niet mee hé) ons vertelde. We zochten de bekende Wats op ( ik bespaar ze jullie)  en begonnen aan de klim van de Phousi ( pussy volgens Rene) om de zonsondergang niet te missen. Na al heel wat trappengepuf komt “pussy” tot de constatie dat het nog maar kwart voor 4 was en dus veel te vroeg voor de ondergaande zon. Uurtje miskeken. Trappen af en wandelen naar het oevergedeelte waar de andere stroom, Nham Khan, in de Mekong vloeit. Geen woorden voor. De stad is als een drijvend eiland, aan beide zijden geflankeerd door een stroom die aan het punt ervan samenkomen. Na een tijdje van mijmering slenterden we dan toch terug want het was tijd voor de zonneklim. Dat we niet alleen waren is voorspelbaar, iedereen zocht een plaatsje om de ondergaande zon boven de Mekong op foto te krijgen en het was zeker de moeite en….stillekes. Eens terug beneden stond ons weer een verrassing te wachten, vanop dalende traptocht zagen we ontelbare rode linnen daken van kiosken, winkeltjes van de avondmarkt. De plaatselijke artisanale( of niet?) waren worden hier elke avond ten toon gespreid. Meestal zijden spulletjes in alle mogelijke oosterse exotische kleurenpracht. Je kijkt je ogen uit, schilderwerkjes, zilveren juweeltjes, houtsnijwerken…een ganse straat lang.

De magen begonnen te rammelen en aan de oever boden talloze verlichte eetkraampjes hun beste schotels aan. We kozen er eentje uit en weer was het eten lekker en vooral ongelooflijk goedkoop.

De nacht was kort, ik had het koud en 2 ambetante hanen die tegen mekaar op aan het kletsen waren, den ene haan een versleten schorre, de andere een hoge schelle. Is er dan gene met een zachte zwoele stem, daar slaap je gewoon door. Neen dus!

Ontbijt aan de Mekong, eitjes met frans brood, beetje slenteren, naar de Ted Se watervallen met de moto maar die waren “finisch”, dan maar een fiets, bleek een overmoedige beslissing te zijn. We reden zelfs met de kaart totaal de verkeerde richting uit en een lokale vond dit nu ook niet echt een goed idee, beter met TukTuk. We hadden hem nu, we reden ermee en zagen toch weer andere dingen. Een Beerlao ( neen geen lao bear) gaf me een finaal klopje en hop een platte rust voor we de fiets weer gingen stallen en het avondeten verorberden. De nacht verliep in een warme atmosfeer en zonder hanengekraai.

Zo zijn we op het “nu-moment” gekomen, eindelijk bijgeschreven. Het is middag en we hebben dus wijselijk de raad van de lokale meneer opgevolgd, de Mini van gaat ons seffens naar de waterval brengen, niet de Tad Se, een andere, grotere, mooiere…de Kuansi. De foto’s spreken voor zichzelf

Morgenvroeg de slowboat op met al onze bagage naar Pak Beng. Een lange schuit met overdekt zeil die 8 uur met ons en anderen gaat varen over de wateren van de Mekong, terwijl wij onze ogen de kost gaan geven aan de voorbijdrijvende groene natuurpracht.

Het vertrek zal in de volle mist zijn , hij is alomtegenwoordig in de ochtend en maakt plaats voor de volle zon in de voormiddag.

Tot binnen enkele dagen....