Kratie en de irrawaddy dolfijnen: 2 februari 2014

Banlung, in het Oosten zat erop. Merkwaardige stad, merkwaardig gebied, merkwaardige mensen. Alles was zo anders al zit je maar even de grens over.

Minivan om 7u. Vertrokken om 10u 30: er moest niet alleen nog heel wat volk opgehaald worden, meestal lokalen, maar al hun pakkage erbij. Dit gaat van een brommer, wordt vanachter schuin aan de van gesjord, daarop onze 4 rugzakken, kwam nog bij: houten onderstel van naaimachine, naaimachine zelf, wat verder ook nog een beauty-salonstoel (zo ene gelijk bij de gynaecoloog) , het vrij grote getraliede vogel hok werd terug binnen gedragen. al de rest van zakken en pakken in de bus. We mogen dan ook de passagiers niet vergeten, midden zeteltjes opengeklapt, met 2 erop zodat Rene meer den de helft van de reis een halve schootzitter had. Normaal dat we dan na enige tijd weer aan de kant stonden, amortisseur gebroken. Ik kon het me niet erg aantrekken, we waren er toch bijna en het was er zo mooi, een gezellig dorpje naast de Mekong, een verschil van waar we vandaan kwamen. Op wandel, fotootjes genomen, mensen geobserveerd want ze waren nog steeds in eeststemming en vanop de kant zag ik lange drijvende hutten met loopplanken verbonden waar de families vast aan de feestdis zaten. Het euvel was vrij snel opgelost en na 15 min reden we Kratie binnen. Van grote dorst een koel “Angorke” gedronken, het was tenslotte al bijna 5u. Dit werd me fataal, ik lag zo in letterzielen en we zijn niet meer uitgereden.

Volgende morgen, moto op, dolfijnspotting 15 km terug naar Kampi, de panne plaats. De Irrawaddydolfijnen zijn zoetwaterdolfijnen, bedreigde soort. Ongeveer een 70 tal zijn er momenteel nog in omloop en bevinden zich op een bepaalde plaats in de Mekong. Model met ronde kop en vrij klein. Met veel geduld langs de kant staan kijken en ja, af en toe kwam er eentje naar lucht happen. Spannend! Reeds 8 jaar heb ik gewacht om ze te kunnen zien en zie daar voor onze neus maken die schatjes regelmatig een korte duik en weg. We konden daar ook niet eeuwig blijven staan gapen en reden verder door het landschap en de dorpen met hun houten huisjes, met bamboestokken afgemaakte voorhoven. Daar spelen de dagdagelijkse taferelen zich af. Op de smalle weg die vlak naast de Mekong loopt kom je eigenaardige "rijtaferelen “tegen, overladen brommers met mais, de duo zit boven erop of geladen met tapijten, met een heel bed, met 4 op de moto is ook gewoon, baby's kennen dit voertuig van in hun schommelwieg, oudere personen met hun karakteristieke koppen voor wie jij wel de attractie bent, kinderen met of zonder fiets die je toe roepen: hello, what's your name, terwijl je zo verder rijdt ben je dan plots in Sambor, beschreven als een gezellig dorpje, vrij levendig, zijn markt waar je natuurlijk doorstapt wetende dat het er kan stinken maar je ziet wat je anders nooit zal zien. Rustpauze met een cola, als een bliksem gaat de koe met de groenten “boodschappen van de bar-madam" ervandoor, allen erachter, wortelen en zo wat afgespoeld en het hilarisch voorval is vergeten. Tijd om terug te keren want we hadden ook nog Chlong op het programma staan. Een dorpje met resten van oude koloniale huizen. Vind ik altijd mooi. Zelfde weg terug, en dan nog wat verder, genietend van dezelfde interactieve taferelen. Het dorp was even rommelig en ook niet echt proper maar die mensen zien dat niet, ze leven eenmaal zo. Inderdaad de laatste getuigen stonden dicht tegen de stroom te treuren onder de geel afgeblakerde muren en overgroeid met wat struiken. Oud maar mooi, de koloniale architectuur heeft iets warms en iets eigens.

Het werd laat en tijd om 30 km terug naar kratie te brommen, onderweg weer genietend van een schitterende zonsondergang over de drijvende huizen op de Mekong

Gezien de internetproblemen, gaan we over naar" plan B " van Benni, onze verslaggever op het thuisfront. Zo komen de verhaaltjes al weer bij jullie toe, vergeef me eventuele tipfouten, de toetsen op het klavier zijn net een beetje te klein voor mijn dikke vingertjes.

Nog veel leesplezier!