Kompong Cham : groenten, vis en vee

Met de tuk-tuk een laatste rode rit naar de "bushalte". Daar stond de grote Sorayabus, what's in a name, op haar reizigers te wachten om ze meer zuidwaarts te brengen. Naarmate we naderden zagen we dat de rubber plaats maakt voor suikerriet, mais en peperkweek. Dit is een specialiteit van deze streek met een super kwaliteit. Net hoge en brede opgebonden bonenstaken waarrond de smalle peperplantjes zich als fijne lianen Naar boven kropen.

Rustig en comfortabel komen we enkele uren later over de enige mekongbrug van het land aan in Kompong Cham. Hoe proper, netjes en groot! Dat valt natuurlijk direct op na zo een verblijf in broussestijl. We kozen het Mekong hotel, immens groot en de ligging spreekt voor zichzelf . Voor ons liet de rivier zich op zijn mooist zien. Vele vissers in kleine boten, gekleurde drijvende huisjes aan de waterkant met ernaast opengesperde visnetten voor de kweek. Voor het eerst zagen we ook Sampams en grote kleurloze houten vrachtboten (en versleten ook) die wel afstaken tegen de aangemeerde chique cruise boot a la Missisipimodel. Een aangename brede boulevard  afgeboord met gele gebloemde struiken om langs de oever te kuieren. Ja maar zo zitten we niet in mekaar he. We huurden een fiets om het nabijgelegen eilandje te bezoeken. Het spectaculaire eraan was de tijdelijke uit bamboe geconstrueerde brug die alle personen met gelijk welk vervoermiddel over de Mekong naar het eiland brengt. In het regenseizoen spoelt ze weg, wordt vervangen door een veerpont en eens de regen wegblijft wordt ze opnieuw gebouwd. Het is dan ook een "tolbrug": 1 dollar , alles wordt hier in dollars geprijsd, wij houden het bij de riel, wisselgeld is toch altijd riel. Het palmblarenwegdek kraakte onder onze wielen, 3 vakken van 80cm van elkaar gescheiden door een gehalveerde bamboestok. Zoals ik kan fietsen was het moeilijk om "binnen de lijntjes" te blijven en bij het overschrijden ervan vooral niet onderuit te gaan. Ja er waren ook tegenliggers,  brommers, auto's, ingespannen paardekar, voetgangers...Rene zag me al over het uitstekende staketsel gaan. Wat een corvee fietsen over bamboe, wel een enige ervaring! We geraakten natuurlijk heelhuids aan de overzijde en reden langs de rijen huizen en hun activiteiten. We konden niet weerstaan aan de heerlijke bananen beignets die een madam en haar souschef op zeer artisanale wijze bakten. Ze waren heel lekker. Het was een mooi parcour en we konden weer niet genoeg tegelijk zien...de tijd verstreek en we reden terug, nogmaals genietend van de uitdagende brugrit. Nog even de stad zelf ingefietst, tevergeefs laptop in reparatie gebracht en het douchke was welkom alsook het dorstlessende Angkor bear.

Het programma voor de volgende dag bracht ons verder van huis en samen op het motooke wijle weg

Tanken met 1l pepsicola, wel raar maar de gele brandstof werd door de pyamamadam met de pomponsloefjes in de naftbak gegoten. Eerst de Wat Nokor,weer een pre-Angkoriaans voorsmaakje van de grote Angkor site. Geen klimtoestanden, plattegrond. Deze tempel was niet zo groot maar wel interessant mooi

Enkele km verder stonden ze er allebei, de vrouwenheuvel, die per uitzondering groter was dan de mannen heuvel. Deze laatste bezochten we eerst. Een moderne uitvoering van een kmer tempelcomplex, grijsbeton met detaildecoraties afgesnoept van de angkorperiode ,renaissance noemden ze dit in Europa. Elegant en uitnodigend om te bekijken, zeer fijne details, kantwerken dak versieringen. Trotse spierwitte leeuwenfiguren en de 7 koppige Nagaslangen als een open geplooide witte waaier zorgen ervoor dat het kwade geen toegang krijgt tot deze tempel. Een okergeel rechthoekig gebouw ernaast, andere stijl,laat zijn dak dragen door vaal gekleurde Aruda's. Halve vogelfiguren die in de hindoereligie wel hun betekenis hebben. Veel te ingewikkeld

Voor de vrouwen maakten ze het niet gemakkelijk. We hebben ze niet geteld, de trappen superveel om tot bij het miezerig tempeltje te komen dat hier blijkbaar al een veel langer bestaan kent en waar de keerborstel niet te dikwijls uit de kast komt. Door de hoogte kregen wel een mooi vergezicht.

Eens beneden zette Rene zijn  pothelmke op zijn hoofd, zette de moto aan en dat moment moest ik vereeuwigen vooral voor dat potteke. Een struis vertrek en voor ik me achterop zwierde merkte ik iets aan de achterband: jawel zo plat als een vijg, heb er dan maar naast gelopen tot we weer op de grote baan waren en zie: 2 bandenplakkers naast elkaar. Rats over was die binnenband. Efkens nieuwe gestoken,6 dollar die we in het hotel (verhuurder) met de nodige argumentatie terugkregen

Het werd al 4u, nog een laatste rit, 25km, met een Wat als doel. De zon begon al laag te staan en gaf een speciaal lichtspel over de Mekong waar nog veel visserstonelen te zien waren  en rond de drijvende huisjes zag je huishoudelijke taferelen, niet anders dan of ze op het land zouden wonen. Hier ook overschouwden de gouden leeuwen de grote rivier.

De rit die volgde was mooi. Over een smal asfalt baantje met huizen rechts, langs de rivier en links voor de onmetelijke grote vruchtbare vlakte met groene velden vol gewassen. Op dit moment was het rapenoogst. Honderde kilo's in plastiek zakken stonden te wachten tot een of ander vervoer vehikel ze komen opladen. Je rijdt er door de straatmarkt waar  groenten en vissen vers aangeboden worden en gretig gekocht. Na een te lange rit aan de Wat gekomen, keken omhoog: die meer dan 100 trappen waren er echt teveel aan. We keerden terug, de avondzon begon te zakken boven de velden, het was net alsof we dwars door een documentaire reden, wij waren toeschouwers, alle anderen de acteurs/regisseurs.